Namasté allemaal,
Na een moeilijk afscheid van Bali stap ik met een dubbel gevoel van tegenzin en vooruitkijkend naar wat komen gaat in het vliegtuig naar Maleisië. De vlucht is letterlijk turbulent maar vanwege de vermoeidheid slaap ik hier merendeels doorheen. Ik kom midden in de nacht aan en pak een taxi naar het leuke Sunshine Bedz hostel in hartje Kuala Lumpur, de hoofdstad van Maleisië. Ik heb een lichte cultuurshock want het hostel zit tegenover een grote H&M en die heb ik serieus al vijf maanden niet meer gezien. Het voelt en ziet er hier allemaal zo westers uit!
Na een welverdiend aantal uurtjes slapen pak ik een kaart van de stad en ga ik op pad. Niets heerlijkers dan verdwalen in een grote stad. Ondanks mijn grote gebrek aan gevoel voor richting vind ik mijn weg met behulp van de kaart. En eerlijk is eerlijk, ik scheld vaak op de zich snel ontwikkelende technologie maar op momenten van verdwaling is navigatie een perfecte uitvinding.
Kuala Lumpur is in mijn ogen een grote vriendelijke stad met een partij gebouwen waar je u tegen zegt. In de afgelopen jaren en ook deze keer op reis merk ik dat ik steden veel meer waardeer. Daarnaast vind ik het prettig dat ik me veilig voel en dat is gek genoeg in een grote stad toch eerder het geval dan in de kleinere plaatsen waar ik de afgelopen maanden veel ben geweest.
Er is genoeg te zien! Ik loop langs de grote mediatoren van de stad.
Het onafhankelijkheidsplein is een groot grasveld met een monument waar in 1957 de onafhankelijkheid is uitgeroepen van Maleisië.
Ik vind m’n weg door het altijd drukke en gezellige Chinatown en uiteindelijk pak ik de gratis bus weer terug naar het hostel.
Op Bali wilde ik eigenlijk een tatoeage laten zetten ter herinnering aan de yoga opleiding. Toen ik in een klein tattooshopje was en de goede man zag stuntelen met het aanbrengen van alleen nog maar de sjabloon voor de tatoeage en ik een lichte trilling in zijn handen zag, heb ik gezegd “dat ik er nog even over na zou denken” en ben ik weg gegaan. Maar aangezien ik mijn zinnen er wel op heb gezet ga ik op aanraden van de Amerikaanse Tina, een hostelmedewerker, naar Bloody Ink in Kuala Lumpur. Daar ziet het er een stuk professioneler uit en met een dikke glimlach van oor tot oor loop ik een half uur later de shop weer uit met het Om-teken op mijn ringvinger. Een eeuwige herinnering aan een bijzondere ervaring.
Het hostel is een broedplaats voor backpackers en nadat de Zweedse Nils me heeft vergezeld naar de tattooshop lopen we samen met heerlijk streetfood uit het vuistje etend naar de bekende KLCC, de twin towers van Kuala Lumpur. Het is prachtig verlicht en een indrukwekkend groot gebouw waar menig architect waarschijnlijk bij kwijlt.
Na dit uitstapje nemen we alweer afscheid want we gaan onze eigen weg. Zo gaat dat tijdens het reizen. Zo vertel je, zelfs zonder elkaars naam te weten, elkaar je levensverhaal en zo neem je alweer afscheid. Maar dezelfde avond nog ontmoet ik in mijn dorm Karlotta, een Duits meisje waar het mee klikt. Zij weet me ervan te overtuigen een dagje langer in Kuala Lumpur te blijven.
Dus de volgende dag bezoek ik in mijn eentje eerst de Batu Caves. Een grot met een verhaal uitgebeeld met beelden uit het hindoeïsme en een grote grot op hoge hoogte. Indrukwekkend en mooi om te zien!
In plaats van het geplande vertrek uit Kuala Lumpur blijf ik dus nog een nachtje en geef ik ’s middags mijn allereerste echte yogales aan Karlotta en de Nederlandse Harm. Ik heb ze beiden kennis mogen laten maken met yoga en wat was dit gaaf. We vinden een plekje onder de bomen in het park met de imposante gebouwen om ons heen. Ik begeleid ze in hun allereerst ervaring met yoga en meditatie en jeetje, dit smaakt ontzettend naar meer!
Iedere woensdagavond is het in Kuala Lumpur ladiesnight, oftewel gratis cocktails voor dames. Het hostel organiseert een soort kroegentocht en ondanks dat ik normaal helemaal niet van dit soort georganiseerde dingen houd doe ik toch een keer mee. En wat ben ik blij want we hebben een heerlijke avond. Het stikt van de Nederlanders en ik heb een heerlijke avond o.a. met Dauja, Cynthia en Ray en natuurlijk is Karlotta ook van de partij.
We beginnen in een skybar met een zwembad en uitzicht op de stad. Na de tweede kroeg houd ik het voor gezien want de volgende dag reis ik weer door.
De volgende dag neem ik weer afscheid van mijn nieuwe vrienden en pak ik het openbaar vervoer naar het grote busstation van KL. Helaas stap ik in de verkeerde metro maar uiteindelijk ontmoet ik een Maleisische vrouw die dezelfde ‘fout’ maakte en samen vinden we onze weg weer terug. Blij met de mooie gesprekken die we hebben gevoerd hervat ik mijn reis weer op de goede weg. De busterminal is net een vliegveld met gates en al en glunderend stap ik in een vrij luxe bus die me brengt naar Melaka in het zuiden van Maleisië. Een paar uur later stap ik binnen in Raymond’s Boutique Home, een klein guesthouse met een hele vriendelijke eigenaar. In plaats van een dorm krijg ik een eigen kamer en dat vind ik best wel even lekker!
Ik verken Melaka, een klein dorp met nog zichtbare Nederlandse invloeden uit de tijd dat wij kaaskoppen dit deel bezetten.
Het is niet veel bijzonders maar leuk om even rond te struinen en ik trakteer mezelf op heerlijk Indiaas eten.
Na mijn wandeltocht door het dorp kom ik terug in het hostel en word ik door de beste vriend van de eigenaar uitgenodigd om mee te zingen met zijn gitaarspel. Deze oude man, Nicholas, blijkt echt een geniale zanger te zijn die de sterren van de hemel zingt en speelt. Ik noem hem ’the living jukebox’ want hij speelt echt alles. Mijn liefde voor zingen wordt aangewakkerd en samen zingen we en maken we lol. Genieten geblazen dit!
’s Avonds doe ik een theetje in het Hard Rock Café waar een goede band staat te spelen en geniet ik wederom van oorstrelende muziek.
De volgende ochtend ben ik op tijd uit de veren om een uitstapje te nemen naar mijn zevende en laatste land op deze trip, Singapore. Ik ga naar de gelijknamige stad met alweer een luxe bus met zelfs massagefunctie in de stoel! Na de stempels te hebben verzameld aan de grens komen we een paar uur later aan in de grote, dure en imposante stad.
Ik moet een stuk lopen door de stad met hoge temperaturen dus gesloopt kom ik aan bij Coziee Lodge. Het is niet helemaal mijn dag en na een poging tot het verkennen van de stad geef ik het op en ga ik terug naar het hostel. De buschauffeur was me niet tot hulp zoals hij deed lijken en m’n slippers begaven het waardoor ik op blote voeten verder moest. Tijd voor wat nachtrust en morgen fris weer op.
Na een onrustige nacht met luidruchtige medetoeristen ga ik toch vol goede moed op verkenning door Singapore. Wat een geweldige stad! Ik begin bij Marina Bay Sands, een ontzettend groot en luxe hotel.
Daar vlakbij zit een groot park, Gardens by the Bay, waar heel veel te zien is. Het voelt allemaal heel futuristisch aan en alsof ik een film à la Hungergames of Avatar ben beland. Als dan ook nog eens een Japanner met paars haar, waar ik even mee heb gekletst, mijn intreekaartje besluit te betalen voor een regenwoud in een dome (koepel waar het klimaat wordt geregeld) heb ik stiekem een binnenpretje omdat het zo surrealistisch aanvoelt.
Hierna pak ik de metro naar Little India waar ik heerlijk eet. Ik buik even uit in het hostel en neem een douche want Singapore is heet! De luxe van de stad heeft als voordeel dat er aan airco geen gebrek is. Het contrast tussen binnen en buiten is echter erg groot dus de warmte buiten komt steeds hard aan.
Ik pak de metro weer en dit keer naar Chinatown. Singapore heeft wat mij betreft een van de meest gezellige Chinatowns die ik tot nu toe heb gezien. Leuke straatjes met lampionnetjes, winkeltjes, restaurantjes, winkelende toeristen, dammende locals aan kleine tafeltjes en mooie gebouwen.
Ik ga weer terug naar Gardens by the Bay, want ik kan er geen genoeg van krijgen. Op naar de Super Tree Grove, grote ‘bomen’ van ijzer waar o.a. energie mee wordt opgewekt.
Er is een skywalk tussen deze Supertrees en ik besluit me op deze hoge hoogte te begeven. Ik word beloond met een prachtig uitzicht en een ander perspectief op de Supertrees.
Hierna plof ik neer op het grasveld ernaast en geniet ik van de rust, de drukte, de mensen, het uitzicht, de stad, het groen en de mensen.
Rond zonsondergang loop ik naar het Event Plaza aan de andere kant van het hotel. Een grote groep mensen heeft zich al verzameld om de lasershow te aanschouwen die iedere avond wordt vertoond.
De beelden zelf zijn hilarisch afgezaagd maar het idee van de show is mooi. En geef mij lichtjes, gevoelige muziek, warmte en een goede sfeer en je kunt mij wegdragen. Met tranen in m’n ogen verbaas ik me over de pracht van deze stad en het moois dat ik elke keer weer te zien krijg.
Na de show begint er een bigband te spelen en als mensen dan ook nog spontaan beginnen te stijldansen is mijn geluksmomentje compleet. Tevreden loop ik via de Helix Bridge, terwijl er vuurwerk wordt afgestoken, naar de metro. Ik moet even doorlopen want door al dat genieten vergeet ik bijna dat ik de nachtbus moet pakken.
Singapore is duur, heel duur, dus ik ga weer terug naar Maleisië. Wat een geweldig uitstapje naar dit gave land waar veel geld zit, de locals daardoor ietwat arrogant zijn, maar waar ik de expats en toeristen als heel aardig heb ervaren, waar veel te doen en vinden is en waar de veiligheid hoog in het vaandel staat. Een absolute aanrader!
Na een paar dagen alleen te hebben gereisd ontmoet ik in de nachtbus Joyce, een Filipijns meisje wonend in Singapore om goed geld te verdienen waardoor ze haar familie kan ondersteunen. We wisselen verhalen uit over onze culturen. Ze heeft een paar dagen vrij en heeft net als ik de bestemming Cameron Highlands. Wederom een luxe bus dus slapen is gegarandeerd al staat de airco wel zo koud dat we allemaal ingepakt in onze stoeltjes liggen.
Joyce en ik gaan alweer onze eigen weg, want ik heb wat meer tijd dan zij. De Cameron Highlands zijn prachtig en omdat het hoog in de bergen ligt is de temperatuur een wereld van verschil. Het is koeler, niet zo vochtig en ’s nachts koelt het zo af dat je een vestje aan moet. Echt heel erg fijn na de hitte van Singapore.
De dag van aankomst heb ik een chilldag want mijn reistempo ligt hoger dan ik had verwacht. Ik kijk voor het eerst sinds maanden een film in het hostel en ik heb sinds maanden weer een warme douche! Wat een waardering voor normaal zulke vanzelfsprekende zaken.
Ik heb wat beslissingen te nemen aangezien de Hari Raya eraan komt. In dit Islamitische land is de Ramadan geweest en komt het suikerfeest eraan. Dit is een happening in Maleisië aangezien het hele land vrij heeft en uitvliegt naar familie of op vakantie. Er wordt dus grote drukte verwacht op de wegen, in de accomodaties en in het transport. Daarnaast wordt er gewaarschuwd voor hoge prijzen. Op dit soort momenten is solo reizen toch wel even lastig, echt sparren kun je niet want het blijft toch mijn beslissing. Het voordeel ervan is weer wel dat als ik een beslissing neem ik dit aan niemand hoef te verantwoorden. Dus na wikken en wegen (want keuzes maken blijft voor deze vrouw nog lastig) tickets boeken en hopen dat de drukte mee gaat vallen.
De volgende dag ben ik weer klaar voor een actieve dag. Er staat een tour op de planning om de Cameron Highlands eens goed te bezoeken. We beginnen in een vlindertuin met prachtige grote vlinders. De vlinder is zo’n beetje het enige vliegende wezen wat ik zonder lichte (of zware) hysterie kan verdragen dus top dit!
De volgende stop is de grote groene theeplantage. Na de theeplantages in Sri Lanka te hebben gezien is dit toch weer anders en wat is dat toch iets moois en bijzonders.
Na de theeplantages gaan we naar het zogeheten ‘mossy forest’ oftewel een bos bedekt met mos. Doordat het mos weinig zon en water doorlaat zijn de bomen vrij dun en het mos geeft het geheel een soort mystieke uitstraling. De gids vertelt enthousiast over het bos en de werking van bepaalde planten. Ook al vergeet ik waarschijnlijk het overgrote deel van de informatie weer, ik geniet van zijn passie en kennis.
Hierna worden we gedropt op een plek waar we nog een ronde over vlonders kunnen lopen. Met de ondertussen gezellige groep blijken we de gids verkeerd te hebben begrepen en lopen we via een pad de jungle in.
Dan volgt een ongeplande jungletrekking met klauteren en klimmen.
Na veertig minuten krijgen we toch wel door dat dit pad voorlopig nergens naartoe leidt en besluiten we, om gekke dingen te voorkomen, terug te lopen. We krijgen bij terugkomst een boze blik van de gids die ons verwijt niet goed te hebben geluisterd. En terecht vind ik want wie weet waar we terecht hadden kunnen komen.
Toch wel enthousiast over ons avontuur worden we vervolgens afgezet bij een uitkijktoren over de bergen. Ondanks de bewolking is het uitzicht magisch en bovenop de toren verwonderen we ons hier met elkaar over.
Na de lunch staan er nog wat dingen op de planning die niet heel boeiend zijn maar wel grappig. Zo gaan we naar een ‘cactus point’ wat gewoon een plantenwinkel is. Als je had gezegd dat het een zusje van de Intratuin was, had ik je ook geloofd. Wat een toeristenval, maar ik kan er om lachen.
We sluiten de dag af in een boeddhistentempel en worden weer bij onze hostels afgezet. Aangezien het hostel waar ik verblijf geen plek meer heeft voor aankomende nacht verhuis ik naar een ander hostel. En niet zonder reden, zo blijkt, want daar ontmoet ik de Zwitserse Annina die zich door mij laat enthousiasmeren om mee te gaan naar Taman Negara de volgende dag. In de bus naar deze jungle stikt het van de Nederlanders en als we de Groningse Kim en het Limburgse stel Jan&Angelique ontmoeten is een nieuw reisgezelschap geboren.
Hoe onze avonturen zijn verlopen zal ik in mijn volgende en voorlopig laatste reisvoorstel schrijven. Ik ga nog even van mijn laatste daagjes genieten!
Liefs,
Nienke