Lieve allemaal,
We genieten nog steeds en maken zo ontzettend veel mee! We zijn trots op hoe we onze planning hebben gemaakt en maken en zouden het iedereen aan kunnen raden.
We genieten nog na van de Chinese Muur als we terug komen in ons hostel in Beijing afgelopen zaterdag. We hebben afscheid genomen van de Gooische Boys en in het hostel hebben we nog contact met het thuisfront. Afstand doet soms veel dus genoeg te bespreken en bij te kletsen met onze mannen!
We nemen afscheid van de grote stad die ons positief heeft verrast en nemen een taxi naar het grote treinstation. Daar is het even uitvogelen maar met ons geduld en handen en voeten werk komen we bij het goede platform. Wat ik merk is dat ik Azië ‘herken’ in de mensen maar dat de omgeving en infrastructuur een stuk moderner is van wat ik gewend ben. Voor nu best vertrouwd om weer in de trein te stappen waar we “maar” 12 uur in hoeven door te brengen, makkie…
Na een redelijke nacht komen we aan in Xi’An. We krijgen best een kick want het lukt ons om de goede lijnbus te vinden naar ons hostel. Wat zijn cijfers dan eigenlijk universeel en ideaal. Het hostel is prima voor een nachtje dus we installeren ons, doen zelf onze was en rusten vooral even uit na een flink aantal dagen lopen, reizen en indrukken verwerken.
Aan het eind van de middag besluiten we nog even de stad in te gaan. Xi’An blijkt een gezellig en bedrijvig stadje te zijn. We lopen langs de Bell tower en Drum tower, twee grote tempels en eyecatchers in het midden van het centrum.
Hierna lopen we door naar het Moslim gedeelte van de stad waar een grote markt met souvenirs te vinden is en we belanden na hierdoor heen te zijn gelopen op een foodmarket in een lange straat.
We kijken onze ogen uit en proeven hier en daar iets van het lokale eten. Ik blijf maar zeggen hoe leuk het is en we komen moe maar voldaan terug in ons hostel.
De volgende dag gaan we naar waar we voor naar Xi’An zijn gekomen: het terracottaleger. Nou, hier kan ik kort over zijn. Dit is een ware ’tourist trap’, we hadden ons ingelezen en waren dus een beetje voorbereid maar het viel wat tegen. Ik heb me nog nooit zó geïrriteerd aan mensen… De Chinese toeristen zijn over het algemeen, hoe druk ik dat netjes uit, totaal anders. In mijn ogen zijn ze luidruchtig, gaat het niet om waar ze zijn maar om de beste foto, ze dringen en duwen waar nodig. De archeologische vondst van duizenden stenen soldaten als gezelschap naar het hiernamaals voor de eerste keizer van China is indrukwekkend maar in mijn ogen ook erg uitgemolken.
Desalniettemin zijn we blij met een kijkje en een kiekje van dit gebeuren en nemen we de rest van de middag om alle hectiek even achter ons te laten!
We gaan weer op pad en dit keer nemen we een binnenlandse vlucht, naar Zhangjiajie. Weer eens wat anders na al die treinen.
Alles is goed geregeld en voor we het weten worden we op het vliegveld van aankomst opgewacht door iemand met een bordje met “Nienke” die ons naar het geboekte hostel brengt. Een hostel waar we ontzettend blij mee zijn! Het is nieuw, luxe, heeft een toffe stijl en het personeel is ontzettend behulpzaam en goed in Engels. Er wacht ons wel een verrassing want het giet met bakken uit de hemel. Omarmen en positief denken werd ons in Rusland geleerd dus dat principe passen we hier ook maar toe.
We zijn in Zhangjiajie voor de nationale parken die hier te vinden zijn en waar we echt naar uit hebben gekeken. We starten na een goede nacht in Zhangjiajie National Forest Park waar we de komende 3 dagen zullen ronddwalen. De poncho’s aan maar gelukkig is het zo goed als droog als we na 1,5 uur met de bus rijden aankomen bij het National Park.
Ons is aangeraden om de zogeheten ‘Golden whip stream’-route te lopen. De shuttle bus in het park brengt ons naar de start van deze route en van daar lopen we 5km door de prachtige natuur langs het water.
We kijken onze ogen uit. Het park staat bekend om zijn hoge zandstenen pilaren die prominent uit torenen boven het bosachtige berglandschap. Via deze route van 5km lang bewonderen we de pilaren voornamelijk vanaf de grond al zitten we al op een aardige hoogte.
Na de wandelroute nemen we weer een shuttlebus naar een volgend plekje waar we ongeveer 20 minuten trappen omhoog moeten lopen. Het lijkt leuk en geeft een prettig uitzicht maar het verhaal eindigt in angst. Er komen apen op het pad en die zijn hondsbrutaal. De aapjes ken ik van Azië en ik heb genoeg verhalen gehoord over krabbels en beten om ze niet in m’n buurt te willen. Ik onthoud het ziekenhuis liever van een bezoekje van onze kant. Ma probeert ze met een stok op afstand te houden maar de aap is niet onder de indruk. Uiteindelijk worden we onder de hoede van een klein Chinees wijfie langs de apen geleid en sta ik bibberend op de parkeerplaats waar we weer een shuttlebus nemen. Wat een ellende maar we kunnen er nu natuurlijk om lachen.
Het leuke van het hostel waar we verblijven is dat ze nog een locatie hebben aan de rand van dit park. De route die we hebben gedaan heeft ons aan de andere kant van het park gebracht waar we een andere uitgang kunnen nemen. 5 minuten lopen daar vandaag zit het betreffende hostel waar we 2 nachten zullen blijven. Dit betekent dat we uitzicht hebben op het park en ook dit hostel is weer op en top verzorgd en in orde. Het leven is mooi, héél mooi!
Volgende keer meer over onze avonturen in het park, we hebben zoveel meegemaakt dus het verhaal volgt snel. Wij blijven nog even Happy on the Move!
Liefs,