Lieve jij,
We zijn weer thuis na 3 maanden rondreizen in onze oude opa camper. Wat was het leuk om in de vorm van een blog een deel van onze belevenissen te delen wetende dat er mensen zijn die mee lezen en dus mee beleven. Ik heb lang niet alles kunnen delen, het leuke is dat wij thuis meerdere keren per dag een “oh ja” momentje hebben waarbij een herinnering opkomt. Dat hopen we nog lang te hebben want wat hebben we een gave reis gehad in alle opzichten. In dit laatste reisblog vertel ik over onze laatste paar weken en over onze thuiskomst.
Met heimwee en nu al weemoed denk ik terug aan zondag 4 augustus toen we aankwamen op een gevoelsmatig klein Nederlandse dorpje in het midden van Frankijk. We hadden zin in “vakantie” op onze reis en dat hebben we helemaal beleefd op deze gezellige familie- naturistencamping.
Een ongedwongen sfeer, hele leuke animatie en ruime plekken. Wat ook hielp was het prachtige weer. We zijn 5 nachten gebleven en in die dagen konden we ons echt weer settelen.
We krijgen regelmatig de vraag of opmerking of een camper niet onpraktisch is omdat je altijd met je voertuig weg moet als je ergens heen wilt. Onze ervaring is dat het nooit in de weg heeft gezeten. Zoals bij iedere vorm van reizen of verblijven, pas je je aan en word je vertrouwd met de do’s en don’ts. Zo hebben wij vrijwel elke reisdag gecombineerd met boodschappen doen. Een welkome tussenstop en een feestje om ter plekke op de parkeerplaats alle voorraden aan te vullen!
Terug naar die heerlijke camping, waar ook de kinderen hun hart op konden halen. Ze hebben ritjes gemaakt op lieve paarden en ezels die ontzettend goed en vooral met veel liefde verzorgd werden en iedere avond was er de kinderdisco-douche.
Een knus marktje en een gezellige muziekavond en we hebben onze creativiteit de vrije loop gelaten tijdens het bewerken van zeepstenen waar we mooie kunstwerkjes aan over hebben gehouden.
En vooral hebben we gezwommen, Mozy ondertussen zonder bandjes die meer comfortabel lijkt onder water dan boven water, de leukerd.
Na wat contact met m’n ouders en lichte twijfel over onze route door Frankrijk hakken we de knoop eind van de week door en besluiten we, net als op de weg naar het zuiden ook nu een tussenstop bij hen te maken. We brengen de laatste dag nog door op de camping om eind van de middag pas te gaan rijden. We maken nog heel verrassend fijn contact met een leuk gezin dus met een beetje pijn in ons hart nemen we afscheid en gaan we wel verheugd richting de Bourgogne.
Begin van de avond op vrijdag komen we aan en is het een fijn weerzien met papa en mama en ook met m’n broer en zijn gezin die er ook is. Gezellige familieboel dus.
Zo leuk, Bram en ik vroegen elkaar een paar dagen hiervoor wat je nog zou willen doen om de reis nog een extra kers op de taart te geven. Ik zei toen dat ik nog wel een brocante wilde bezoeken, ik ben gek op tweedehands schatten snuffelen. En ja hoor, op zaterdag gaat mijn moeder naar een hele grote brocante dus ik sluit enthousiast aan. Samen op pad zonder kinderen, wat voelt dit anders en ook vertrouwd wetende dat de kids bij papa en de rest blijven.
In de middag zijn we weer thuis en het is heet dus de rest van de dag blijven we in de tuin dichtbij het zwembad en in de schaduw. Mozy en Yvie vinden het heerlijk bij opa en oma zien we, ze hebben lol, knuffelen en spelen wat af.
De volgende dag gaan mijn broer, schoonzus en zoons weer naar huis dus we hebben nog quality time met alleen pa en ma. Een rustige rommeldag want het is heet dus we scharrelen in de tuin en genieten van het samenzijn. Zo gaan we de dag erna, op maandag, een dagje naar een meertje om de hitte wat te dempen.
Heerlijk in de schaduw dutten, in het zonnetje spelen en zwemmen. Een heerlijke dag die we afsluiten met B&B vol liefde op tv, ja smullen, en mooie gesprekken met elkaar. Dankbaar dat we de keuze hebben gemaakt om hier weer een tussenstop te maken.
Op dinsdag 13 augustus rijden we redelijk vroeg in de ochtend weer weg bij m’n ouders en gaan we gevoelsmatig nu echt terug op weg naar huis. Met een tussenstop in Noord-Frankrijk rijden we in twee dagen naar Zuid-Limburg. Pittige warme reisdagen maar die horen erbij dus die nemen we voor lief.
En zo komen we ruim een week geleden op woensdag aan in Schimmert, op een leuke familiecamping, echt precies wat we wensten voor onze laatste dagen. In Nederland zijn voelt als een lekkere voorbereiding op het echte thuis komen. We komen aan in de regen wat even wennen is maar soit.
We hebben een lekkere campingdag met leuke buren en ik begin al lekker aan de camper opruimen en spullen uitzoeken wetende dat we over een paar dagen het hele apparaat uit gaan ruimen.
De allerlaatste hele dag die we hebben kiezen we ervoor om te fietsen naar Valkenburg voor een lekker stadsdagje. Bram en ik gaan hier altijd goed op en de kinderen genieten zichtbaar van het doen van leuke dingen. We gaan met de kabelbaan de berg op, wat een avontuurtje!
En eenmaal boven gunnen de mannen zichzelf een ritje op de rodelbaan, ze komen lachend en gierend voorbij gescheurd.
We sluiten de dag in Valkenburg met een heerlijk etentje af, dit voelde echt als de perfecte laatste dag.
Opeens is het afgelopen zaterdag 17 augustus en pakken we op deze sombere ochtend (qua weer) de boel in om toch met lichte zenuwen huiswaarts te gaan.
We halen onderweg de auto van Bram op bij zijn werk en daar zien we meteen mijn lieve vriendin met haar vriend en hond. We slaken een gil van enthousiasme en er wordt dik geknuffeld. Dit is toch zeker voor mij de grootste reden om met blijdschap weer thuis te komen; onze dierbaren. Een feestje dit.
Rond lunchtijd komen we thuis aan in een brandschoon huis, super netjes achter gelaten door de huurders, onze buurtjes van 2 huizen verderop die in een grote verbouwing zitten. Het was de perfecte win-win voor iedereen zo.
Ondertussen zijn we dus al een paar dagen thuis. We hebben ongeveer het hele huis weer uitgepakt en ingeruimd, meteen twee kinderkamers opgeknapt want meteen doorpakken als alles toch leeg is én is de camper uitgeruimd en schoon gemaakt. Zijn we al geland? Nog niet helemaal. De heimwee naar de reis is zelfs als ingeslagen. We genieten van de mensen om ons heen die we een voor een weer zien en dankbaar knuffelen en verder nemen we de tijd om op alle vlakken weer onze weg te vinden.
We hebben zin om de komende tijd te verwerken wat we hebben mee gemaakt, de inspiratie die we hebben op gedaan om te zetten in actie en vooral om weer in contact te zijn met werk en ons sociaal netwerk, want zoveel leuke dingen die ons te wachten staan. De bestemming van de reis was ‘vrijheid’ en die hebben we wel en niet gevoeld. Ik geloof niet in een staat van zijn, ik geloof wel in mee bewegen met dat was is. Die ruimte hebben voelt als ware vrijheid. Mijn conclusie is dat ik thuis ben waar ik met mijn gezin ben dus ik voel me minder gebonden aan het huis, ook dat is een vorm van vrijheid.
Wij gaan gewoon door met ons avontuur dat het leven is met een groot cadeau in onze rugzak die deze reis was. Trots en dankbaar dat we gezond, zonder pech onderweg, weer in ons huis zijn. Bedankt voor het mee lezen, wie weet tot een volgende!
Liefs en warme groet,
Bram, Nienke
Mozy en Yvie