Ik ben on the move in het leven. Mezelf verplaatsen is iets wat ik bijna altijd met een bewustzijn doe dat ik mijn kracht noem en heel soms tegelijkertijd mijn valkuil.
Ik voel me als het water dat op het punt staat te gaan koken. Er zijn al kleine luchtbelletjes te zien, kleine beweginkjes maar echt doorzetten doet het nog niet. Ik voel me zoals ik me voelde als klein meisje als ik bijna jarig was. Ik voel me alsof ik aan de vooravond sta van een verandering.
Ga ik wachten tot het water kookt, tot ik jarig word en tot de verandering plaats gaat vinden? Ik ben er na een aantal maanden van zoeken en worstelen uit wat mijn hart zegt. “Ga.” Een poos ben ik doof geweest voor wat mijn hart te zeggen heeft. Het zat te borrelen en ik ving flarden op. Angst en onzekerheid zaten me in de oren te tetteren waardoor ik die flarden niet thuis kon brengen. Ik heb mijn angst even de tijd gegeven, er naar geluisterd en een plekje gegeven. Hierna kwam het antwoord: “Ga.”
2016 wordt het jaar waarin ik weer op reis ga. Ik en mijn backpack op zoek naar avontuur. Cliché? Ja, maar wat houd ik er van. Vlinders in mijn buik en weer verliefd op het leven. Of het geen vlucht is wordt me gevraagd. Misschien, maar ik ga niet om te vluchten. Ik ga om mijn vleugels uit te slaan in een wereld waar nog zoveel voor mij onbekend is. Ik wil in beweging zijn, letterlijk en figuurlijk. Voor mijn gevoel sta ik nu stil in een leven waar ik niet hoef te klagen over de omstandigheden. Maar het past me niet. Ik kijk in de spiegel en zie iemand met een mooi kledingstuk, maar het past me niet. Dus… Ik ga shoppen in de wereld.