Sprookjes
Wat maken we veel mee deze reis. We zijn een beetje verliefd geworden op Portugal en dat komt ook omdat we sinds we hier zijn meer bezoeken. We ondernemen van alles om echt iets van het land te zien en ervaren. Zo eindigde ik het vorige blog met ons voornemen om Sintra te bezoeken, een plaats met een rijke geschiedenis vol kastelen, paleizen landhuizen. We belandden afgelopen vrijdag 5 juli op een camping, of nou ja woonerf, van een hele aardige Portugees Carlos. Hij heeft het allemaal goed geregeld en door bij hem te staan kunnen we op een redelijk makkelijke manier naar Sintra.
Op de ochtend van aankomst parkeren we de camper bij Carlos en regelen we meteen een Bolt (goedkope taxi), toch nog 40 minuten rijden. Een intens ritje met veel bochten en klimmen.
We komen aan bij Pena Palace en het is druk, heel druk. We kunnen het paleis zelf niet eens meer bezoeken omdat alle tijdssloten vol zitten dus we nemen genoegen met een bezoek aan het park (dat heel erg groot is) en we kunnen op de balkons van het paleis. Dit blijkt achteraf precies goed te zijn met de hitte, de drukte en twee kleine kindjes.
Wat is het sprookjesachtig mooi, begrijpelijk dat het zo druk is dus. De kinderen doen het goed en het is zo leuk om te zien dat vooral Mozy zich best bewust is van wat we allemaal bezoeken en bekijken.
Het uitzicht is adembenemend mooi en ondanks dat je geen foto kunt nemen zonder iemand anders erop te zetten is het de moeite waard om deze herinnering vast te leggen. Op camera en mentaal. Wat een ervaring.
Omdat het zo immens groot is en wij graag rekening houden met wat haalbaar is voor de kindjes besluiten we op deze dag twee plekken te bezoeken. Pena Palace kunnen we afvinken en we nemen ter plekke een taxi naar Quinta da Regaleira.
Dit is een landgoed met allerlei gangenstelsels, grotten en een prachtig landhuis. Door de gotische bouw heeft het iets mysterieus en er hangt een rustigere vibe. We komen hier bij zo voelt het.
Na deze indrukwekkende dag pakken we een Bolt terug naar Carlos en daar nemen we een verfrissende duik in het zwembad. Het weer wordt onstuimig ’s avonds en dus rijden we de volgende dag door.
We geven ons bloot
We hebben onze zinnen gezet op een plek waar we hopelijk even kunnen settelen. We pakken in en vervolgen onze weg. We rijden langs Lissabon en dat vind ik heel leuk. Vorig jaar in november ben ik met m’n moeder naar deze verrassend leuke stad geweest en wat gaaf om er nu langs te rijden. We rijden via de lange brug langs het grote Jezus beeld dat we vorige jaar in de verte zagen liggen dus even videobellen met mama om haar mee te nemen in dit avontuur!
Mijn ouders hadden jarenlang een stacaravan op een naturistencamping dus ik ben wel iets gewend en heb wel weer eens zin in een BBC zoals wij dat noemden, een Blote Billen Camping. Bram is heel benieuwd en wil dit graag eens ervaren. Dus komen we terecht op een camping richting het zuiden en meer in het binnenland.
We worden beloond want wat is dit een heerlijke plek. Ik kan weinig foto’s delen zonder blote lijven dus die houden we voor onszelf maar ik kan je vertellen, het is genieten. Ik zit zelf wat minder lekker in m’n vel deze dagen en wat fijn dat hier alle ruimte voor is. We zwemmen, zonnebaden, spelen, ik werk, Bram kijkt voetbal en de kinderen hebben het heel fijn hier. Elke ochtend en middag lopen we naar het zwembad en Mozy kan eind deze week zelfs zwemmen zonder bandjes. We blijven hier 6 nachten, het langst dat we op een plek zijn gebleven tot nu toe!
Er zijn hier veel vaste gasten en een stel komt ons op een ochtend halen om naar het vijvertje te gaan met de kinderen om schildpadden te spotten. Met wat brood worden ze gelokt en ja hoor, er komen onwijs veel schildpadden aangezwommen. De kinderen vinden het geweldig maar wij eerlijk gezegd ook. Indrukwekkende diertjes en zoals het hoort gewoon lekker in het wild.
Na de 6 nachten merken we ook dat we zin hebben om weer door te gaan. We hebben geconcludeerd dat het voor ons geen lifestyle zal worden maar dat zo nu en dan op een naturistencamping verblijven heel welkom is! Scheelt ook een hoop was en natte zwemkleding zeg!
We pakken onze biezen op 12 juli en rijden richting het zuiden, we hebben er zin in! We zijn onder de indruk van de vele ooievaarsnesten die je hier zit in dit land.
In het zuiden zijn de dorpjes met witte huisjes nog duidelijker aanwezig en dat geeft zo’n heerlijk lichte uitstraling.
We gaan naar Salema en hier komen we aan op een leuke hippe camping met surfmogelijkheden, yogalessen en een festivalletje dit weekend. Perfect, ik voel me weer beter dus ik kan niet wachten. Bram kan hier wat minder aarden. Ondanks dat het een surfcamp heet is surfen aan het bijliggende strand niet mogelijk en moet je daardoor minstens een half uur rijden, niet ideaal met onze camper. Ook staat er veel wind en dat zorgt voor heel veel stof. Zaterdag volg ik een KAP sessie en rommelt Bram met de kids bij de camper en onze leuke buurtjes met een zoontje van 4. De kinderen spelen leuk met elkaar en Bram komt een beetje bij.
Er is een feestje met markt waar we met z’n viertjes heen gaan, Bram druipt ’s avonds lekker af met de kinderen en ik ga met de buuf nog even dansen, theetjes doen en nog even dansen. Al met al een topdag.
De dag erop gaan we lopend naar het strand, wat verder blijkt te zijn dan we dachten. Yvie bij mij in de draagzak en Mozy mopperend en uiteindelijk zingend zelf lopen.
We maken er wat van en bij het aanzicht van de zee knapt Bram ook weer op. Wat een lekkere middag en wat houden we toch van de kust, met en zonder surfen.
Bram heeft het hier echt gezien dus ik volg de volgende dag nog een Kundalini Yogales (heerlijk) en dan gaan we. Ook wel weer zin in een volgende plek en we besluiten vrij spontaan om toch naar het uiterste zuidwestelijke punt te rijden van Portugal, Sagres. Het ligt niet logisch op de route maar het leuke is dat de afstanden supergoed te doen zijn hier dus het kan allemaal makkelijk. Na een lekker kort ritje komen we aan bij het Fort van Sagres met een indrukwekkend uitzichtpunt.
Zelfs Mozy roept tegenwoordig zo nu en dan “Mam, mooi uitzicht he!” als er bergen of kliffen te zien zijn. We hebben een goeie bolderwagen voor deze reis gekocht en daar maken we vandaag dankbaar gebruik van. We bezoeken een verrassend leuk, klein en modern museum in het fort waar de kinderen ook onder de indruk van zijn. Toch wel spannend de verhalen over piraten. “Dat wordt misschien een moeilijk nachtje voor mij mama”. Ah kindje, gelukkig zijn we dicht bij elkaar in de camper.
Na het fort rijden we met de camper door naar dan echt het aller aller zuidwestelijke punt, ze noemen het hier ook wel “het einde van de wereld”. Ook meer dan indrukwekkend en wat worden we allemaal blij van deze ervaring. We zitten er allemaal weer goed in en zijn weer meer dan ooit dankbaar dat we gekozen hebben voor deze huwelijksreis.
We zijn onder de indruk van hoeveel de kinderen leren op deze reis. Mozy zijn woordenschat verbaast ons bijna dagelijks, hij heeft dus leren zwemmen en Yvie is zindelijk geworden. Normale dingen in hun ontwikkeling maar zo op reis met elkaar voelt het zo ongedwongen, we hebben alle tijd en ruimte om hun tempo te volgen. Er wordt ons wel eens gevraagd of we elkaar al zat zijn maar het samenzijn voelt als zoals het zou moeten zijn. En waar we elkaar wel eens zat zijn, want die momenten zijn er heus geloof me, dan geven we elkaar ruimte. Het gaat vanzelf.
We hebben een lekker simpele camping gevonden waar we dan in de middag naar toe rijden. We eten onverwachts in het restaurant hier op de camping waar Mozy weer eens te barsten valt en dit keer op z’n hoofd. Mama vijf grijze haren erbij maar we hebben het allemaal weer doorstaan. Vallen en opstaan zullen we maar zeggen toch?
De volgende dag pakken we de camper naar een dichtbij gelegen strand. Makkelijk om de camper dichtbij te hebben inclusief koelkast en wc. Het is een strand met een wilde zee waar Bram gaat surfen.
Er staat veel wind, de golven zijn rommelig dus echt surfen is er bijna niet bij, maar wat een heerlijke dag. We genieten van de zon, elkaar en ik geniet van Yvie die op m’n borst in slaap valt voor een middagdutje. Terwijl ik kijk naar hoe Bram en Mozy spelen in de zee ben ik me er zo bewust van dat ze groot wordt en dat dit straks niet meer zo snel zal gebeuren dus ik ben even een gelukkig mens met dit bijzondere meisje slapend bij me.
We hebben toch grappig genoeg een ritme met elkaar. We koken lekker op de camping zoals bijna iedere avond en dan douchen en kindjes naar bed en dan hebben wij nog lekker tijd voor onszelf. Op een uitzondering na hier en daar liggen de kinderen meestal tussen half 8 en half 9 op bed. Ze slapen ondertussen goed boven in de alkoof samen in één bed.
Wij wagen ons voor het eerst sinds de reis begonnen is aan een scherm in de avond, namelijk voor B&B vol Liefde. En oh wat is dit smullen. We liggen helemaal dubbel en we genieten stiekem weer even van het gedachteloos staren naar een scherm. Leuk einde van een topdag.
We voelen niet dat we hier willen blijven dus de volgende dag, woensdag 17 juli, rijden we een kort stukje naar Lagos aan de Zuidkust. Die stond nog op ons lijstje en de tijd laat het toe dus hier zijn we. Toen we een week voordat we vertrokken trouwden hebben we, zoals onze wens was, van veel van onze gasten zakgeld gekregen voor op reis. En wat is dat leuk gebleken. We hebben dit geld echt apart gezet en gebruiken dit daadwerkelijk als zakgeld. We gaan zo nu en dan van dit geld uit eten, kopen leuke souvenirs en we betalen entrees voor leuke bezienswaardigheden. Vandaag hebben we een leuke activiteit bedacht van ons zakgeld. Een boottocht naar de grotten van Lagos.
Vooral de mannen vinden het geweldig maar we genieten met z’n allen. We gaan met een gasboot, zoals Mozy dat noemt, een eind op weg en bezoeken allerlei grotten aan de kust.
Het is bijna niet vast te leggen dat het zo mooi is maar dit is voor altijd in onze herinnering.
Als de kapitein op de terugweg het gas open gooit en wat bochtjes maakt is Mozy helemaal in z’n nopjes, wat is dit ook een cadeau voor hem. Dankbare mensen hier hoor!
We wilden eerst doorrijden naar een noordelijker plaatsje maar we gaan toch even het oude centrum in om lekker te lunchen en te struinen. Het is best heet dus we zoeken een camping in de buurt om een nachtje te blijven. Een prima camping met zwembad dus we maken een welkome plons na deze dag.
Afgelopen donderdag komen we aan op de camping waar we nu nog steeds zijn terwijl ik dit typ. Een lekker plekje waar we meteen voelen dat we kunnen settelen. Na actieve dagen voelt dat fijn en daar genieten we nu van. We maken weer genoeg mee dus er komt vast en zeker nog een blog aan.
Voor nu wil ik delen dat we het goed hebben. Dat we veel leren op en van deze reis. Ook Bram en ik zijn nog nooit eerder zo lang 24/7 samen geweest en dat brengt weer een mooie nieuwe laag aan in onze relatie. We dromen over de toekomst, mopperen af en toe op elkaar, delen samen, worstelen soms alleen en bovenal zijn we heel erg in het moment.
We zijn ons ervan bewust hoe bevoorrecht we zijn dat dit allemaal kan maar we zijn ons er ook van bewust dat het niet vanzelf is gegaan en dat we moeilijke keuzes hebben durven maken. Dat smaakt naar meer want als dit soort moeilijke keuzes leiden tot zo veel levensvreugde en waarde voor ons gezin is het het toch waard.
Ciao!
Warme groet,
Nienke, Bram, Mozy en Yvie
