Lieve allemaal,
Voordat ik van wal steek met mijn reisverslag wil ik eerst vertellen hoe geraakt ik ben door alle berichtjes, boekje met geschreven stukjes, briefjes en kaartjes. Daar zat ik dan in het vliegtuig alles te lezen, met een lach en een traan te beseffen hoe blij ik ben met alle lieve mensen om me heen. Ik weet niet hoe ik kan uitdrukken hoe dankbaar ik ben dus ik hoop dat dit voor nu volstaat; bedankt lieverds!
Ik lig op het moment van typen in een trein te overdenken wat ik allemaal kwijt wil en vooral kan over het land waar ik op dit moment doorheen raas. Jeetje waar moet ik beginnen want India, wat ben je vermoeiend, verwarrend, verbazend en verwonderend. Met al je kleuren, spicy(!) eten, dieren, monumenten, mensen, religies, gebrek aan hygiëne, versieringen, stank, muziek specerijen, contrasten, scams, karma en armoede zorg je ervoor dat ik van de ene emotie in de andere emotie schiet.
Vandaag ben ik precies een week in India, maar het voelt als wel drie weken of meer. Vorige week dinsdag val ik na een lange, lange vermoeiende reis met veel wachten en weinig slaap eindelijk mijn reismaatje Susanne in de armen. In de taxi onderweg naar het hostel slaken we zuchten van verlichting en beseffen we eigenlijk nog steeds niet dat we dan eindelijk samen in India zijn. Meteen merken we dat we door onze beide ervaringen in Nepal niet meteen een cultuurshock hebben in Delhi. De armoede, de mensen en de omgeving komen ons redelijk bekend voor.
Nieuwsgierig naar meer lopen we die middag een rondje door Delhi. We worden aangesproken door een man, Rahm, die vertelt over zijn relatie met een Nederlandse meid en over de plaatsen waar hij is geweest in Nederland. We drinken een chai thee (typisch Indiaas) en we kletsen wat af over de hindu cultuur en dingen waar we op kunnen letten om te voorkomen dat we opgelicht worden. Meerdere goden zijn belangrijk in deze cultuur en deze worden dan ook met ziel en zaligheid aanbeden. Ook karma is een belangrijk goed, oftewel ‘wie goed doet, goed ontmoet’. Via onze nieuwe vriend kunnen we terecht bij een government reisbureau waar we nog meer tips krijgen m.b.t. treintickets en de plaatsen die we willen bezoeken de komende weken. We boeken een tour door Delhi voor de volgende dag en we krijgen een reisvoorstel inclusief prijs (wat wij aan de hoge kant vinden) voor onze reis door de rest van India met de boodschap hier over na te denken en het te laten weten als we dit willen doen. Als we later Rahm spreken en hij er heilig van overtuigd is dat dit reisvoorstel perfect is, hij de gentleman uit hangt en er de nodige knipogen aan te pas komen, gaan er alarmbellen af in onze koppies. Deze man lijkt een mensenkennis te hebben want hij voelt feilloos aan wanneer we afhaken en geeft ons dan de ruimte en bemoedigende woorden die we nodig lijken te hebben.
Terug in het hostel komen Suus en ik al terugkijkend op de ervaringen met Rahm en het reisbureau en prijsberekenend steeds meer tot de conclusie dat er een spelletje met ons wordt gespeeld. Een sneaky spelletje dat ik bijna ‘knap’ vind. We besluiten meteen alles af te houden en nergens op in te gaan. Scam voorkomen maar een verontwaardiging rijker!
De volgende dag worden we licht paranoïde wakker. We twijfelen aan alles en iedereen maar besluiten te gaan genieten van de tour door Delhi. Deze doen we met een typisch Indiase ‘helicopter’, oftewel een auto-riksja. Onze chauffeur brengt ons langs de hoogtepunten van Delhi, zoals Lotus Temple, Red Fort en India Gate.
Een van de hoogtepunten van de dag vind ik de Sikh Temple.
Hier maken we kennis met Pallie, een van de vrijwilligers die ons een rondleiding geeft door de tempel. Ik ben nog op m’n hoede, want wat wil deze man van ons, maar uiteindelijk stel ik me open voor zijn verhaal. Ze geloven in maar één God maar vooral in zorg voor de ander. In deze Sikh tempel is er een ruimte waar iedereen uit alle kasten (het classificeringssysteem in India) en religies gratis kan komen eten. We mogen letterlijk een kijkje in de keuken nemen en uiteraard mogen we een hapje proeven.
De rest van de middag lopen we in de buurt van het hostel door de straatjes van Delhi waar we constant aangesproken worden door verkopers, bedelaars en kindjes. Met moeite zet ik mijn oogkleppen op en probeer ik te genieten van de drukte en de mooie koopwaar die Delhi te bieden heeft.
De volgende dag nemen we de trein van Delhi naar Jaipur. We zijn erg benieuwd naar de treinreis omdat er de nodige verhalen over rondgaan.De treinreis op zichzelf valt me erg mee, er wordt weinig gestaard en mensen zijn vrij behulpzaam. Helaas is er een andere factor waardoor de treinreis toch verandert in een lichte nachtmerrie. Ik krijg de Delhi Belly, de beruchte buikgriep waar 90% van de toeristen in India onder komt te lijden als gevolg van o.a. heet eten en een groot gebrek aan hygiëne. Ik ben letterlijk overvallen door deze verrassing. Ik val twee keer flauw waarbij ik van bezorgdheid en angst schiet in een staat dat niets me meer interesseert en ik alleen maar wil blijven liggen. Verdere details die je je kunt voorstellen bij een buikgriep zal ik jullie besparen maar ik kan je zeggen, het was niet fijn. Credits voor m’n reismaatje want ze is niet gek te krijgen en zorgt goed voor me om vervolgens zelf ook ’s middags geveld te worden door onze vriend Delhi Belly. Ik wilde tijd voor bezinning, nou ik kreeg het! We spenderen de rest van onze derde en vierde dag in ons hostel. We balen maar nemen de tijd om uit te rusten, komende dagen te plannen en in de tuin van het hostel te chillen.
De volgende dag voelen we ons iets beter en doen we een tour met de inmiddels welbekende ‘helicopter’ door Jaipur. Onze driver Lucky mag ik wel, hij is een jonge gozer die hard werkt voor zijn geld. Of lijkt dat maar zo en wil hij ons ook een poot uitdraaien? Ach, we kletsen met hem en hij leidt ons rond door de stad dus gevoel volgen en ervan genieten.
Jaipur staat bekend als The Pink City, ooit is alles roze (inmiddels lijkt het meer terracotta) geverfd ter versiering van de stad.
We bezoeken ook het Amber Fort, een highlight van Jaipur. Meerdere mensen willen met ons op de foto, waarschijnlijk vanwege onze blonde haren, waar we uiteindelijk ongemakkelijk van worden dus afpoeieren en doorlopen. Het is een mooi fort van indrukwekkende grootte bovenop een berg.
We brengen een bezoek aan een textielfabriek waar we een demonstratie krijgen van het handmatig verven en bedrukken van het textiel.
Het lijkt allemaal wel betrouwbaar maar als we ergens boven een drankje aangeboden krijgen en we er weer een raar gevoel bij krijgen maken we dat we weg komen. We weten niet wat we ervan moeten denken maar het voelt raar dus wegwezen.
We rijden verder nog langs City Palace en de Water Temple.
Verder rijden we rond door Jaipur en kijken we onze ogen uit. Je kan duidelijk zien dat Jaipur een hele andere stad is dan Delhi. Er is meer armoede te zien en er is een grotere mate van viezigheid en rotzooi op de weg.
We brengen nog een bezoek aan de Monkey Temple waar inderdaad tientallen aapjes rondlopen, maar onderweg lopend naar de tempel tussen de ziek uitziende diertjes en arme mensen in tentjes voelen we ons zo misplaatst dat we besluiten niet verder te lopen en terug te gaan naar Lucky.
Meerdere malen heb ik al gemerkt dat ik me misplaatst voel in India. Ik voel me op een bepaalde manier een indringer in deze cultuur. Ik heb niet het idee dat we zo worden behandeld, want er wordt of geprobeerd gebruik te maken van onze (in hun ogen) rijkdom of je wordt bewonderd om je uiterlijk. Ik vind iets van hun cultuur waardoor ik op een bepaalde manier reageer terwijl ik me afvraag of ik wel het recht heb om er iets van te vinden. Dus vaker dan ooit probeer ik mezelf te laten wennen aan het idee van oordeelloos zijn, ik laat het over me heen komen en probeer er zo weinig mogelijk een waardeoordeel aan te hangen.
Na de lunch gaan we op aanraden van Lucky naar een zogeheten goeroe. We komen in een soort ondergrondse juwelier aan huis waar we meteen op scherp staan. Wat gaat er nu weer gebeuren? Ik krijg een soort reading en alles onder het mom good karma dus ik hoef niets te betalen. Hij zegt een paar rake dingen maar om de paar seconden ervaar ik andere emoties. Het ene moment ben ik geraakt door de spiegel die hij me voorhoudt en het volgende moment word ik wantrouwig als hij zegt dat een emerald steen goed voor me zou zijn en dat zijn broer in de edelstenen zit. Uiteindelijk ga ik weg met een paar mooie tips waar je als mens nooit rot van wordt en een onderbuikgevoel waarvan ik niet weet wat ik er mee aan moet.
We sluiten de dag leuk af want Lucky laat ons allebei een klein stukje in zijn riksja rijden, wat resulteert in gegiechel van ons alledrie. Stiekem ook wel kicke!
Ondanks dat ik een week weg ben is bovenstaande een verslagje van de eerste vijf dagen. Daar laat het ik voor nu even bij, want ik heb wat moeite met alles laten bezinken. Schrijven helpt dus fijn dat ik het kan delen. De rest inclusief wat ik de komende dagen ga beleven volgt vanzelf.
Het gaat goed hier, het is een rollercoaster, maar ik ben van de rit aan het genieten. Gelukkig deel ik met mijn fijne reismaatje een helpende kracht, namelijk sarcasme (al dan niet cynisme). We lachen ons af en toe rot en relativeren op die manier een hoop.
India is een bijzonder land. Hier gaan oplichting en heilig geloven in karma hand in hand, lopen kindjes in vodden maar wel met oogpotlood onder hun ogen ter versiering, worden koeien als heilig gezien maar lopen ze met hun heilige bips wel rond tussen het afval, zijn mensen afstandelijk maar kennen ze tegelijkertijd geen fysieke persoonlijke ruimte en zijn de mensen extreem aardig als ze je willen oplichten maar ook extreem aardig als ze het beste met je voor hebben waardoor je nooit zo goed weet waar je aan toe bent. Maar ik ben benieuwd naar de rest dus India, bring it on!
Namasté en een dikke kroel!