Ja hoor, en dan ineens is het vertrek nog maar 2 weken van me verwijderd. Ik vertrek voor de duur van 5 maanden naar Azië. India, Sri Lanka, Laos, Thailand, Maleisië en Indonesië staan op m’n to do lijst.
Het klinkt cliché maar sinds ik een half jaar geleden heb besloten om weg te gaan is mijn reis eigenlijk al begonnen. Ik heb de lat lager durven leggen, ik ben gaan beseffen wat ik hier nu eigenlijk allemaal heb en alleen al de stap om mijn hart te gaan volgen heeft me een kick gegeven. Er wordt om me heen tegen me gezegd “joh, als je de kans krijgt moet je die pakken”, lief bedoeld en ik waardeer het. Toch geef ik mezelf even een schouderklop als deze opmerking voorbij komt want ik heb de kans toch echt zelf gecreëerd. Het was niet makkelijk, maar ik heb het voor elkaar! Wat zal ik trots zijn als ik in het vliegtuig naar India zit.
Vandaag heb ik een pijlbreeksessie bij “Lopend Stilstaan” gedaan. Wat heeft me dit een boost gegeven. Al heel lang heb ik het gevoel van ‘bijna jarig zijn’, oftewel het idee dat er iets staat te gebeuren waar ik kriebels bij voel. Maar jeetje, ik word maar niet ‘jarig’. Blijf ik wachten of ga ik de regie meer in handen nemen en zorg ik dat ik ‘jarig’ word? Vandaag heb ik met het (op een bijzondere manier) breken van een pijl een begin gemaakt met het doorbreken van obstakels zoals angst, andermans mening en controle!
Mijn reismaatje vertrekt morgen naar Nepal en haar zie ik over 2 weken in India. Het aftellen is nu echt begonnen. Mijn huis is verhuurd en ik woon tijdelijk bij paps en mams. Een bijzondere gewaarwording, maar wat een rust geeft het voor nu. Weer een stapje dichterbij mijn doel en even heel fijn dichtbij de 2 mensen die zo belangrijk zijn in mijn leven. Nog 15 nachtjes slapen…
P.S. Ik heb het geluk dat ik de eerste paar maanden een heel fijn reisgenootje heb, klik hier om haar blog te lezen.