Hoi allemaal,
We hebben een ruwe start gehad in onze reis van Sri Lanka naar Bangkok. Vol goede moed en frisse zin waren we afgelopen zaterdagavond ruim op tijd op het vliegveld in Colombo.
Na een elektronische incheck konden we door naar de bagage-drop, so far so good. Na een lange tijd in de rij te hebben gestaan begonnen we een beetje te mopperen dat we op deze manier nog moesten haasten om op tijd te boarden en dat we niet snapten waarom het zo lang moest duren. Nou en toen waren wij aan de beurt. Wij nog grapjes maken dat wij natuurlijk binnen een minuut klaar zouden zijn. Hadden we dat maar afgeklopt want de mevrouw van Sri Lankan Airlines vraagt ineens naar een vliegticket vanuit Bangkok dat bewijst dat we Bangkok ook weer uit gaan. We leggen ons reisplan uit en vertellen dus ook dat we geen ticket hebben maar over land naar Laos reizen. Met open mond krijgen we te horen dat we dan geweigerd worden op de vlucht. Mevrouw legt uit dat Bangkok streng is in het wel of niet binnenlaten van toeristen en dat zij niet het risico willen nemen dat wij in Bangkok geweigerd zullen worden. We krijgen de keuze; óf we boeken ter plekke een ticket vanuit Bangkok óf we tekenen een formulier waarmee we verklaren dat wij zelf de verantwoordelijkheid nemen mocht Bangkok ons weigeren (en eventuele boetes oplegt) en Sri Lankan Airlines dus niet aansprakelijk kan worden gesteld. Aangezien wij ons vooronderzoek goed hebben gedaan en we ons niet kunnen voorstellen dat Bangkok ons gaat weigeren kiezen we voor het formulier. Nu is m’n Engels echt wel oké maar het formulier is echt te onduidelijk dus we vragen om assistentie. Ondertussen helpt een ander vrouwtje ons maar omdat de bagage-drop heel druk is en meerdere mensen hun vlucht dreigen te missen is er sprake van lichte chaos. Op het moment dat wij om assistentie vragen bij het formulier krijgen we na 5 minuten wachten te horen dat de manager (die we overigens niet te zien of te horen krijgen) heeft besloten dat de enige optie dat we worden toegelaten op de vlucht is dat wij een ticket vanuit Bangkok kopen. Dus…
Nou, ik ben echt wel stressbestendig. Sterker nog, hoe gestresster iemand anders is of doet hoe rustiger ik word. Maar op dit moment sloeg de stress toch echt even toe. Ondertussen waren we namelijk flink wat tijd kwijt. Gevolg was dat de conclusie was dat welke keuze we ook zouden maken, we niet op de vlucht vanuit Colombo naar Bangkok zouden zitten. Zeker op dit punt wilden we niets liever van Sri Lanka verlaten dus wat te doen? Na kort overleg kiezen we er toch voor om binnen de tijd te proberen een ticket te kopen en het verloren geld dan even voor lief te nemen. We moeten hiervoor terug naar de buitenkant van het vliegveldgebouw en de mevrouw van de vliegvaartmaatschappij geeft ons hiervoor 10 minuten, zij zal het personeel bij het boarden dan op de hoogte stellen dat we onderweg zijn.
Resultaat is dat wij als twee maniakken over het vliegveld rennen met klepperende slippers, roepend naar mensen of ze opzij kunnen en de security uitleggend dat we wel ook weer terug moeten en maar weinig tijd hebben. Bij de balie voor de aanschaf van tickets van Sri Lankan Airlines (nee, er was geen andere keuze) wordt na onze uitleg gevraagd waar we naartoe willen vanuit Bangkok? “Wat zijn de opties?”, is onze wedervraag. Die blijken er dus niet te zijn want ze verkopen alleen tickets van Bangkok naar Colombo, voor 170 euro per persoon. We slikken onze schrik weg, betalen en jutten de vrouw op om op te schieten. Rennend en vliegend weer terug om met piepende remmen aan te komen bij de bagage-drop. En dan ineens is alles in orde en worden we toegelaten. Weer rennend naar de douane en uiteindelijk komen we als laatste passagiers op het vliegtuig aan om nog net op tijd te boarden. We hebben het gehaald. We vallen elkaar even in de armen en kunnen elkaar eigenlijk alleen maar verbazend aanstaren om wat er net allemaal gebeurd is. Dat resulteert naast momenten van analyseren en frustratie gelukkig ook in momenten van gegiechel en sarcastische opmerkingen.
Begrijp me niet verkeerd, Sri Lankan Airlines is verder een prima vliegvaartmaatschappij, maar we voelden ons echt (pardon) genaaid. We kregen namelijk geen enkele andere keuze dan het kopen van een ticket wat in onze ogen echt niet nodig is. De vlucht is verder top. Goede service, lekker eten en Suus en ik kijken precies tegelijkertijd gezellig dezelfde film. Na bijna twee maanden geen tv is dat best een leuke luxe! Aangezien de vlucht ’s nachts is en het in Thailand weer wat later is slaan we een hele nacht over en staan we ’s ochtends vroeg bij de douane van Thailand.
Nu is voor ons het moment van de waarheid. Mochten ze vragen naar een reisdocument vanuit Bangkok om aan te tonen dat we ook weer weg gaan zouden we Sri Lankan Airlines nog dankbaar mogen zijn. Maar, zoals we al hadden verwacht worden onze paspoort en ingevulde ‘arrivalcard’ gecheckt en mogen we zonder enkele vragen doorlopen.
Ik merk dat ik flink gefrustreerd ben omdat we dus echt totaal voor niets een ticket hebben moeten kopen van 170 euro p/p, onder tijdsdruk en druk van het geweigerd worden op de vlucht. Het voelt als machtsmisbruik van de vliegvaartmaatschappij en daar kan ik blijkbaar slecht tegen.
Ik probeer het gevoel van me af te schudden want hallo, ik ben in Thailand! Een land dat echt al heel lang op m’n verlanglijstje staat. Het hostel, Rest Inn Hostel in Bangkok, dat we hebben geboekt is geweldig met airco en mooie bedden op een grote slaapzaal. Na een dutje en lunch voel ik me een stuk beter en besef ik pas echt dat ik in Bangkok ben!
In Varanasi in India hebben we Giovanni uit Brazilië ontmoet waarmee het goed klikt. We hebben al die tijd contact gehouden en vandaag voegt Gio zich bij ons voor de komende dagen. We gaan met z’n drieën naar Chatuchak, een weekendmarkt in Bangkok.
De shopaholic in mij wordt aangewakkerd want jeetje wat een leuke spullen hebben ze voor zo weinig geld! Met de gedachte dat ik voorlopig nog aan het reizen ben en aan een budget zit kan ik me redelijk inhouden en geniet ik vooral van de sfeer op de markt.
Wat voelt Thailand anders dan India en Sri Lanka zeg. Het doet me qua vibe denken aan Vietnam en Cambodja en dat bevalt me goed.
’s Avonds eten we een hapje in het backpackerscentrum van Bangkok en lopen we rond om de sfeer in Bangkok te voelen.
Het backpackerscentrum centreert zich in en rondom de beroemde Khao San Road. Een straat met allemaal restaurants, tattooshops, winkeltjes en clubs. Hier kun je je haar op allerlei manieren in laten vlechten, zijn de wereldberoemde pingpongshows te aanschouwen (die ik overigens even heb overgeslagen), kun je een al dan niet spontane tatoeage of piercing laten zetten, kunnen de Thai uitpakken als het gaat om travestie en homoseksualiteit en zijn de beste feestjes voor backpackers te ervaren. Voor vanavond houden we het voor gezien maar geweldig om hier nu te zijn na alle verhalen die ik heb gehoord en gelezen.
De volgende ochtend sta ik op tijd op om naar het Grand Palace te gaan. Dit Koninklijk Paleis is een gebouwencomplex dat dienst heeft gedaan als koninklijke residentie. Aangezien Suus dit een paar jaar geleden al heeft gezien, en ik Giovanni bij de ingang al kwijtraakte in de menigte, loop ik op mijn gemak in m’n eentje rond door het ommuurde gebied. De gebouwen zijn prachtig en bewonderenswaardig gebouwd.
De muurschilderingen zijn ontzettend gedetailleerd en versieren de muren van het complex.
Vanwege de extreme hitte en de aanwezigheid van niet een paar, maar een hele menigte aan Chinezen ga ik na ruim een uur richting de uitgang.
Na dit mooie culturele uitstapje zoeken we elkaar weer op en gaan we met z’n drieën naar Chinatown in Bangkok.
We dwalen rond door de straatjes met eindeloze shopjes, eten heerlijke streetfood en kijken onze ogen uit. Hier word ik geconfronteerd met de commercie in het westen. Je kunt hier bijvoorbeeld grootverpakkingen armbandjes kopen voor een prikkie die we overal voor meer geld te koop zien hangen. Laat staan hoeveel er verdiend wordt in het westen aan alle “Made in China” artikelen. Geld…
We kopen bij een leuk vrouwtje een waterpistool want vanaf morgen is in Thailand drie dagen lang het Songkran festival, oftewel het waterfestival. Songkran is het oorspronkelijke nieuwjaar. Ze vieren nu, net als wij, van 31 december op 1 januari oud&nieuw maar dit festival hebben ze behouden. Kort houdt het in dat er drie dagen lang een nationaal massaal watergevecht aan de gang is. Er vinden rituelen plaats waarbij boeddha’s gereinigd worden en ouderen worden geëerd. Het water staat symbool als gelukswens. Dus we hebben ons waterwapen alvast binnen om mensen “ontzettend veel geluk te wensen”.
Deze dag krijgen we positief nieuws over onze valse start met de vlucht naar Bangkok. Na wat onderzoek blijkt dat vliegvaartmaatschappijen nu eenmaal het recht hebben om passagiers te weigeren als ze twijfelen of de bestemming van aankomst de passagiers zal accepteren. Ik heb Sri Lankan Airlines toch gemaild met het hele verhaal inclusief onze onvrede en als antwoord krijgen we dat we een deel van het geld terug zullen krijgen. Het zal erop neer komen dat het ons allebei “maar” 50 euro gaat kosten en dat is te overzien! We zijn opgelucht en ondanks dat we het eerst willen zien en dan geloven kunnen we het nu een stuk makkelijker laten voor wat het is.
’s Avonds gaan we erop uit voor het Thaise streetfood. Ik ben zo dol op Aziatisch eten, ik kan er geen genoeg van krijgen!
Na het eten is het tijd voor een deal die Suus en ik hebben gemaakt. Al pratende, wat dat doen we nogal eens, kwamen we er een paar weken geleden achter dat we allebei wel een neusringetje willen. We hebben toen afgesproken dit allebei te laten doen in Bangkok. En als vrouwen van ons woord lossen we deze deal uiteraard in. Dus na wat tattooshopjes af te zijn gegaan hebben we allebei een ring door onze neus laten jassen. Au!! Maar tevreden met het resultaat.
Hierna moeten we natuurlijk een bucket (lees: letterlijk een emmer met drank) drinken op Khao San Road voor de ultieme Bangkok ervaring.
Dat resulteert in een dansfeestje met veel andere backpackers en gezellige Thai op straat voor een van de clubs.
Logischerwijs slapen we de volgende ochtend lekker uit. Vanwege de hitte en het slaapgebrek besluiten we de middag door te brengen in de grote MBK Shopping Mall. Airco, winkels, eten en iets wat je gezien moet hebben als je in Bangkok bent dus een makkelijke keuze.
Na een gezellige middag gaan we terug naar het hostel om onze spullen op te halen. Het is namelijk tijd voor de volgende bestemming in Noord-Thailand: Chiang Mai.
We pakken met z’n drieën de nachtbus. De stoeltjes kunnen achterover dus we kunnen een paar uurtjes slaap pakken maar we komen alsnog versleten aan. Zo’n reis is gewoonweg vermoeiend maar de moeite waard want het scheelt een nacht accommodatie en je zit ineens 12 uur verderop in het land. Ideaal!
We checken in bij het hostel dat we hebben geboekt, Tent Hostel. Het idee is leuk, namelijk mosquito tentjes om matrasjes heen.
De uitwerking is minder want het is echt heel warm, de matjes zijn dun en de staff is totaal niet behulpzaam bij vragen die we hebben over onze vervolgplannen. Na een dutje maken we ons klaar om de straat op te gaan. Gewapend met onze waterpistolen gaan we nieuwsgierig een kijkje nemen. We zitten vlak bij de main road en daar is eigenlijk een soort optocht van mensen gaande waarbij iedereen elkaar nat gooit door middel van waterpistolen of emmers water.
Alles wordt uit de kast getrokken, inclusief ijswater, en na een paar minuten zijn we al helemaal doorweekt. Het is hier rond de 40 graden dus het water is een welkome afkoeling. We doen uiteraard gezellig mee aan het gevecht en ik vind het echt wel wat hebben! Ik vind het vooral aandoenlijk om de kindjes zo’n lol te zien hebben en ach, heel eerlijk, in iedereen komt het kleine kind weer even omhoog. Wat een beetje water met een mens kan doen.
Na even in het hostel bij te zijn gekomen, lopen we nog een rondje. Overal is muziek en het is duidelijk zichtbaar dat de Thai dit festival aangrijpen voor het maken van een flink feestje. Persoonlijk vind ik drie dagen wat lang voor deze gekkigheid maar wij zien natuurlijk alleen maar de watergevechten en niet de symboliek en rituelen die gepaard gaan met dit festival.
’s Avonds is de hektiek bedaard en houden we gelukkig een droog pak. We eten streetfood en gaan naar een rooftopbar met lekkere muziek.
We genieten van mensen kijken, biertjes doen en lekker kletsen. Dan is het na een vermoeiende, lange maar hele leuke dag bedtijd.
Vandaag zijn we verhuisd naar een ander hostel, mét airco op de kamer, goedkoper, meer gezellige medetoeristen en behulpzaam personeel. We zijn meer dan tevreden.
Een klein nadeel van Songkran is dat alles draait om dit festival en je dus eigenlijk geen tempels kan bezoeken of rond kan touren. Nou ja, correctie, dat kan wel maar dan ben je wel zeiknat en moet je je door de mensenmassa heen werken. We hebben het watergevecht wel een beetje gezien dus we blijven bij ons nieuwe stekkie chillen. Vanmiddag zijn we er even op uit gegaan om wat te eten en de menigte weer even te aanschouwen. Het sfeertje is nog steeds goed en het is toch leuk om te zien hoe de Thai het naar hun zin hebben.
’s Avonds gaan we naar de Night Bazaar om lekker te eten en kraampjes te bekijken.
We sluiten vandaag met een biertje af in dezelfde Rooftopbar als gisteren.
Voor Suus en mij is het voor nu even onze laatste avond samen. Doordat we een reismaatje erbij hebben voelt het allemaal een beetje onwerkelijk aan maar we zeggen voor nu gedag. Vanmiddag hebben we nog herinneringen opgehaald en gepraat over wat ons bezig houdt want wat hebben we samen veel meegemaakt en ervaren. Eind april zien we elkaar weer om samen nog Laos te bereizen en dan gaan we erna echt allebei onze eigen weg. Voor nu is het fijn om te weten dat we elkaar snel weer zien en ik heb zin in de rest van Noord-Thailand. Vanaf morgen ga ik vijf dagen in het ‘Wat Umong Meditation Center’ in meditatie retraite. Een droom die werkelijkheid wordt. Spannend? Ja, maar vooral heel veel zin in!
Liefs vanuit het verre warme Zuidoost-Azië.