Update!
We zijn alweer twee weken alleen met z’n vieren onderweg nadat we afscheid namen van onze reisgenootjes, Bram z’n ouders. En wat een mooie weken hebben we beleefd. Toen we afgelopen 6 juni op een donderdag onze eigen weg gingen, gingen we meteen een leuk avontuur aan. We reden door de Puy de Dôme in Frankrijk en dat is nogal bergachtig. Gelukkig waren de wegen goed en omdat we tolwegen vermijden rijden we voornamelijk op wegen waar je 80 of 90 mag en dat is voor ons de perfecte maximale snelheid. Wat is het mooi hier.
We hebben een camping op het oog aan de Lac du Causse en als we er aankomen worden we niet teleurgesteld, het is precies wat we hoopten. Mooie natuur, lekker water en heerlijk rustig. We blijven hier drie nachten waar we mooie dagen hebben met lekker weer. We zwemmen, wandelen, relaxen aan het meer en bij de camper en ik doe een handwasje. Dit voelt toch wel echt als vakantie.
Vakantie of reis?
Wij noemen onze reis met recht een reis en we hebben al meerdere malen geconcludeerd dat dit toch echt anders is dan een vakantie. Op vakantie ga ik makkelijker offline wetende dat het maar heel even is. Nu weet ik dat ik drie maanden weg ben en ik wil absoluut niet drie maanden lang alles en iedereen loslaten. Een beetje gezonde afstand, ja kom maar op, maar ik hoef niet ‘off the grid’. Op een vakantie doen we voornamelijk leuke dingen en willen we vooral genieten van het tijdelijke samenzijn. Nu op reis is het samenzijn zowel de zegen als soms de vloek en daar zijn we ook helemaal oké mee. Reizen is het echte leven leven maar dan onderweg in plaats van, zoals op vakantie, een escape van ‘het echte leven’.
Het is fijn om te merken dat we al een routine hebben met elkaar. Zo gaan we op zondag weer op pad en dat gaat als een geoliede machine. Alles inpakken, we hebben een natuurlijke taakverdeling en we stemmen dat iedere keer weer als vanzelf af. We hebben onze pijlen gericht op de Atlantische kust in Zuid-Frankrijk maar de weersvoorspellingen zijn niet al te best. Om deze reden gaan we eerst 2 uur recht naar beneden zodat we vanaf daar nog alle kanten op kunnen. Dit brengt ons in het zogeheten “Toscane van Frankrijk”. En ook hier wederom niet teleurstellend, het is mooi! De camping waar we belanden heeft Nederlandse eigenaars en die hebben iedere dag om 17:00 borreluurtje met de weinige gasten die er zijn. Hier doen we gezellig aan mee.
Over het algemeen zitten we steeds tussen de pensionado’s en op deze camping is er een gezin met jonge kinderen en dat klikt leuk dus we blijven zelfs een avond hangen bij hen in het luxe huisje waar ze verblijven. We mogen onze was daar doen, zo lief! We eten en kletsen met elkaar en de kinderen spelen leuk. Vooral Mozy en hun zoontje Daan klikken goed. Lekker om ook even met mensen te zijn die snappen hoe het is om twee kleine kindjes te hebben. We wisselen verhalen over de lusten en de lasten uit en dat werkt relativerend!
Wat is vrijheid?
Deze camping heeft een “verwarmd” zwembad waar we dankbaar gebruik van maken. Na drie nachtjes hebben we het hier wel gezien. Er is weinig te doen in de omgeving en we pakken niet zo makkelijk de camper om iets te bezoeken. De fietsen laten we op de camper want het is wel erg heuvelachtig hier wordt ons toevertrouwd. En ‘how we roll’ is dat we vertrekken als we klaar zijn om te gaan. Dat is nu. Op woensdag 12 juni pakken we ons boeltje en gaan we. Wel zonder plan. Het blijven hangen bij onze nieuwe vrienden gooide roet in het eten van het maken van een plan en dat hebben we maar omarmd. Dus in de ochtend, vanwege de weersvoorspellingen, besluiten we vrij spontaan ons plan van reizen naar de Atlantische kust om te wisselen voor reizen naar de Middellandse Zee.
Daar gaan we. Eerst spreekt Bram z’n twijfel uit. “Doen we hier wel goed aan?”. Ik stel hem gerust met onze zelfbedachte argumenten. We rijden door. Dan krijg ík onrust en ook ik spreek dan m’n twijfel uit. Na een uur rijden zet Bram de camper aan de kant en hij stelt de perfecte vraag “Wat voelen we?”. We moeten lachen om onszelf, zetten alles op een rijtje, en besluiten dat we ons te veel laten leiden door het weer en ons hoofd. Ondanks de onzekerheid over het weer willen we toch graag naar de Atlantische kust. Zo gezegd, zo gedaan. We wijzigen de bestemming op onze navigatie en maken dus een grote bocht de andere kant op.
Voordat we weg gingen en we nadachten over ons reisplan was het al snel duidelijk, mede geleerd door vorige vakanties met onze opa camper, dat onze bestemming ‘vrijheid’ is. We stellen onszelf dus regelmatig de vraag “wat is vrijheid?” en vaker concluderen we wat vooral niet ‘vrijheid’ is. Dit helpt ons om op de goede route te blijven. En ondanks dat we weten dat het geen garanties biedt worden we wel vaak beloond nadat we ons gevoel volgen. Blijft iets vaags maar in dit geval was het duidelijk. We kunnen niet goed beredeneren waarom we dan toch naar de Atlantische kust willen maar als we weer op die route zitten worden we allebei blij en voelen we ons rustig. We hebben er weer zin in! Vrijheid is voor ons dus kennelijk in de ochtend iets besluiten en in de loop van die ochtend het hele plan weer omgooien. Weer iets geleerd!
Omdat de Atlantische kust net te ver is pakken we een camping als tussenstop. We kiezen vrij random een camping en dat is een leuke ervaring. De eigenaars zijn Brits en heel aardig. Eigenlijk mikte Bram op een naturistencamping maar door de taalbarrière werd het een Naturelle camping. Gelukkig stonden we nog niet in ons blootje klaar om de camping op te rijden dus net op tijd gered. Op deze kleine camping waar met passie wordt gewerkt om klanten een relaxte ervaring in de natuur te geven komen we bij van deze dag. Het zonnetje schijnt, we schenken een borrel in en de kinderen spelen lekker. Dit is vrijheid.
Die vrijheid wordt vrij snel ingeperkt door een driftbui van Mozy maar hé, ook die knul verdient alle vrijheid om zijn frustraties te uiten. Het met elkaar leven betekent ook dat we soms geconfronteerd worden met onszelf en met elkaar. En wat is het bijzonder om te beseffen dat de weinige ruimte die we hebben er juist voor zorgt dat we snel tot de kern komen en leren hoe we elkaar kunnen helpen. Die hadden Bram en ik niet aan zien komen, dit willen we graag vasthouden en koesteren.
Over confrontaties gesproken, hier lopen kippen los rond en gezien mijn vogelfobie is dat een ding. ‘I fake it till I make it’ en ik besluit rond te lopen alsof ik geen angst heb. Voor mezelf maar ook voor m’n kinderen, al zijn die niet achterlijk en hebben die al lang door dat ik dit helemaal niks vind. Maar ik doe het en het gaat best goed. Toch een beetje iets overwonnen hier!
Atlantische kust, here we come!
We wisten nog niet of we langer wilden blijven op deze leuke camping maar we worden wakker met het gevoel om door te gaan dus daar gaan we voor. We kiezen voor een wat grotere camping aan de Atlantische kust ruim 2 uur onder Bordeaux, goed te doen omdat het laagseizoen is dus betaalbaar en lekker rustig. Hier is een overdekt verwarmd zwembad en dat is top omdat we minder weer verwachten. Dit valt best mee dus met lekker weer genieten we alsnog van dit zwembad.
De volgende dag maken we een kleine boswandeling waar we getrakteerd worden op mooie natuur en diertjes. We zien de meeste groene salamander ooit en we spotten twee kleine beverratjes aan het water. Het maakt ons bijna nederig en de kinderen kijken hun ogen uit. Een ‘avontuur’ noemde Mozy deze wandeling.
Deze dag werk ik de hele middag en de rest gaat zwemmen. ’s Avonds kijkt Bram de opening van het EK voetbal in het barretje hier op de camping en ik klets telefonisch uitgebreid bij met een vriendin, wat is dit even fijn zeg!
We blijven hier uiteindelijk 2 nachten omdat we het strand bijna kunnen ruiken en omdat we na 2 nachten dan toch echt regen op ons dak krijgen. Ondanks het zwembad hebben we zin om te gaan. Afgelopen zaterdag 15 juni hebben we binnen no time ingepakt en vertrekken we in de stromende regen.
Hossegor aan de kust it is! Na een kort en fijn ritje maken we een tussenstop in Moliets-et-Maa. Dit was leuk! Een echt surfdorpje waar je alle hipsters met bijpassende surfboards voorbij ziet wandelen en waar we een vertrouwde chai latte met havermelk en vegan broodje kunnen bestellen bij een hip eettentje. Sorry, ik hou er toch van! We genieten met de kids van de lunch en lopen erna nog even naar het strand. Daar aangekomen trekt het precies helemaal dicht en worden we gezandstraald nog voordat we een voet op het strand hebben gezet. Onder begeleiding van wat regendruppels maken we rechtsomkeert naar de camper. Wat een goeie vibe en een leuke tussenstop op deze manier!
Na weer een kort ritje komen we aan op een camping net onder Capbreton, op fietsafstand van dit plaatsje en Hossegor waar we graag naartoe willen. We komen op een leuke camping, getipt door een vriendin, met wederom een verwarmd zwembad en we krijgen een mooi plekje onder hoge bomen waar we de grootste dennenappel ooit vinden. Deze mag mee naar huis in tegenstelling tot de vele vondsten van Mozy die we zo nu en dan stiekem achterlaten. Het wordt alsnog een stralend mooie dag dus we zwemmen en spelen. Wat hebben we veel beleefd vandaag!
Afgelopen zondag was het vaderdag. Bram zou als cadeau krijgen dat hij kon surfen maar de golven zijn te wild dus die houdt hij tegoed. In plaats daarvan krijgt hij veel knuffels, een armbandje en knutselfrutsels van Mozy. We fietsen bijtijds richting Hossegor en ontbijten daar in een leuk tentje Café de Paris, bezoeken een leuke markt (waar we niet van kunnen genieten omdat onze kids deze markt helemaal niet leuk vinden). We eten onze eerste tapas in een gezellige markthal, les Halles, (waar ik bij kom van de stress van de markt wat te zien is aan mijn gezicht aldus manlief).
We fietsen door naar het strand en komen daar lekker bij. Wat een indrukwekkend wilde zee, gaaf om te zien. We genieten van het zonnetje en spelen wat in het zand.
Eind van de middag gaan we terug naar de camping waar we m’n schoonouders opwachten. We hebben spontaan een hereniging van een paar dagen bedacht omdat we zo dicht bij elkaar zitten. We sluiten de dag gezellig met elkaar af.
De volgende dag ga ik lekker shoppen met schoonmoeders terwijl de mannen en kids een rondje om het meer van Hossegor fietsen.
Hierna gaan we met z’n allen naar het strand en wat is het een zonnige dag, daar worden we heel blij van. Vandaag kan er wat gezwommen worden maar ik blijf lekker aan de kant omdat ik liever mijn bikini aanhoud en daar ben ik niet zeker van als ik in deze oceaan stap gezien de woeste baren.
Na het strand vinden we verkoeling in het zwembad op de camping, wat een lekkere dag concluderen we met elkaar.
Dinsdag lost Bram zijn vaderdagcadeau in en gaat hij lekker surfen want de golven zijn hem gunstig gezind. Wij gaan met het hele zooitje even later ook naar het strand en kijken hoe Bram de indrukwekkende stroming en de golven trotseert. Gaaf om te zien en hij gaat als een speer.
We sluiten de ochtend af in de strandbar en de rest van de dag brengen we door op de camping. Zoals ik thuis lekker rommel doe ik dit bij de camper net zo graag en ik heb tijd om bij te kletsen met een andere vriendin. Wat hebben we het goed.
Ondanks het noodweer dat voorspeld was blijft het rustig maar regent het wel flink ’s nachts dus na een onrustig nachtje pakken we allemaal onze biezen en gaan we weer onze eigen weg. Wij gaan richting Biarritz, dat is maar een ritje van een uur en leuk rijden door dorpjes. Daar aangekomen besluiten we te parkeren net buiten het centrum en de fietsen te pakken. Tegen alle verwachtingen in is het weer een stralende dag, wat een cadeau dit. Wat is Biarritz leuk! We bezoeken les Halles (die je bijna in ieder stadje tegenkomt hier aan de kust), een markthal, waar we lekker eten en genieten van de vibe en de vriendelijke mensen.
We wandelen naar een uitkijkpunt, Rocher de la Vierge, met recht want wat is het mooi. We kunnen Spanje al zien liggen vanaf hier!
We wandelen en fietsen terug en pakken de camper naar een camping een kwartier verderop. Er komt nu echt regen aan dus we kiezen een iets duurdere camping met een verwarmd overdekt zwembad. Die hebben we al eerder meegemaakt maar ze waren niet altijd even warm. Hier worden we blij want het is echt een heerlijk zwembad. We eten de lekkerste pizza sinds tijden en gaan voldaan naar onze bedjes.
Vandaag, nu ik dit schrijf, was het dan echt een regendag en wat hebben we er toch een leuke dag van gemaakt. Zwemmen, werken, spelletjes, knutselen en picknicken buiten toen het toch opklaarde.
Waar ik de eerste weken oprecht moest wennen en veel in mijn hoofd zat is dat nu veel minder. We genieten, doen ons ding, zijn relaxed en vinden onze weg. Ik kan hier wel aan wennen!
Liefs van ons!
Nienke, Bram en de kids