Aaaand we’re off!
Op zaterdag 25 mei rijden we na een hectische ochtend van inpakken, dozen sjouwen en sleuteloverdracht om 12:00 exact weg. Bram kijkt rijdend in de camper over z’n schouder en we lachen naar elkaar. We did it!
De komende 3 maanden zijn we op pad. Onze huwelijksreis die eerder bestond dan ons plan voor de bruiloft, is begonnen! 5 jaar geleden vroeg Bram me ten huwelijk en zei ik volmondig “Ja”, maar hierna volgenden 3 zwangerschappen, 2 baby’s en een coronaperiode waardoor er van een bruiloft niets kwam. En vorig jaar was een jaar van ‘we-willen-wel-trouwen-maar-we-weten-niet-hoe’.
In datzelfde vorige jaar ontstond het idee van een lange reis met ons gezin. Mozy is nog niet leerplichtig en Yvie nog klein genoeg. Ik kan op afstand werken en Bram neemt onbetaald verlof op. Als het aan mij had gelegen waren we een half jaar of een jaar weg gegaan maar vanwege Bram z’n werk werd het 3 maanden en dat voelt voor nu precies goed, daar vertrouw ik ook volledig op.
Toen de reis concreet werd vonden we het toch wel een vet idee als dit onze huwelijksreis zou zijn. Zullen we een afscheidsfeest geven en dan meteen die week trouwen? Nee, dan maken we er wel een dag van met ceremonie en al. En ik wilde altijd al in de jurk van mama trouwen dus dat kon dan ook. Lang verhaal kort, voor we het wisten stond er een plan en een droom kwam uit. Met hulp van vrienden en familie kreeg onze bruiloft een persoonlijke touch en dat was precies wat we wilden. We hebben de beste ceremoniemeester gehad die we ons konden wensen, we hadden niet voorzien dat we konden terugzien hoe goed de mensen om ons heen ons kennen.
Onze bruiloft
Op dinsdagochtend 14 mei werd ons partnerschap gratis omgezet op het gemeentehuis maar wel in trouwjurk en – pak met onze kids en onze ouders en een hele leuke BABS. Zij bleek de dochter te zijn van onze zogeheten ‘buurtoma’ waar onze kinderen gek op zijn en andersom is er net zoveel liefde. Dit was een mooie ijsbreker en de ceremonie was lekker klein waardoor Mozy en Yvie heel ontspannen en onderdeel waren van dit moment. We werden buiten opgewacht door een aantal familieleden en vrienden, die we spontaan uitnodigden om bij ons thuis taart te komen eten. De dag sloten we af met een heerlijk etentje met onze ouders bij ’t Zusje in Oudenbosch. Deze dag was mooier en leuker dan verwacht en toen moest het feest nog beginnen!
Op zaterdag 18 mei hesen we ons ’s ochtends weer in onze mooie kleding en even in de maquillage om erna een echte trouwfotoshoot te doen door Bram z’n zus, alle foto’s die je ziet van de bruiloft zijn door haar gemaakt. Een talent, Rianka van Drunen Fotografie.
Rond 15u reden we met en in de bakfiets (ja in onze trouwkleding) naar onze eigen Yogastudio Happy on the Move die door mijn lieve vriendin omgetoverd was tot trouwlocatie.
We wisten niet wat we zagen, er hingen doeken, er brandden kaarsen en overal waar ik keek waren bloemen en mooie versiering. Het was romantisch en mooier dan ik ooit had durven dromen. Bram danste binnen op ‘I’m Alive’ van Celine Dion met onze kinderen. Ik kwam erna dus in mama’s trouwjurk met mijn vriendin aan m’n arm op het liedje van ons gezin ‘Voor mij ben jij de liefde’ van Kenny B. Mijn vader begeleidde de symbolische ceremonie en sprak mooi over ons. Dit was een droom die uitkwam.
Hierna namen twee vriendinnen het woord die namens al onze vrienden een speech hielden, grappig en hartverwarmend. Het filmpje van Bram zijn aanzoek in Lapland werd getoond en hierna spraken Bram en ik onze geloften uit. Toen bekeken we met elkaar een filmpje, gemaakt door mijn zus, met beelden van de officiële ceremonie van dinsdag 14 mei. Mijn team van de Yogastudio kwam naar voren en droeg een mooi gedicht voor, dat was zo liefdevol en onverwachts. Als afsluiter trokken Bram en ik een fles cava open en was het tijd om te proosten, gebakjes (de lekkerste vegan hapjes gemaakt door de liefste Sofie) en felicitaties. Net voordat het onweer losbarstte werden we door iedereen uitgezwaaid terwijl wij weer op en in de bakfiets stapten om huiswaarts te gaan.
Met het avondeten ging iedereen zijn eigen gang en met een groep vrienden en directe familie hebben we ‘s avonds een knalfeest gevierd in de Highlight van de Candelight, de plek waar Bram en ik elkaar van kennen.
Door de keuzes die we hebben gemaakt kunnen we nu 3 maanden weg én konden we trouwen. Low budget maar vooral passend bij wie we zijn en wat we belangrijk vinden. Begreep iedereen dit? Nee, helaas niet en dat is oké. Ik heb ondertussen geleerd dat de keuzes die het dichtst liggen bij wat belangrijk voor je is, niet de keuzes zijn die het makkelijkst zijn. Dat is niet altijd leuk maar uiteindelijk wel altijd de moeite waard om toch te maken. We zijn ontzettend trots en dankbaar voor alle lieve woorden die we hebben ontvangen. We hebben ons zo geliefd gevoeld en dat is uiteindelijk waar het om draait; liefde.
We hebben fijne mensen gevonden die ons huis huren en onze opa camper is door de technische mangel gegaan zodat we met goede moed weg kunnen!
Huwelijksreis is echt begonnen
Dus terug naar zaterdag 25 mei. We beginnen onze reis samen met Bram z’n ouders, Kees & Ria. Zij hebben een camperbus, willen ook lang weg en vinden dat best spannend dus waarom niet starten met elkaar? We hebben een camping geboekt in Zuid-Limburg, die een dag voor vertrek geannuleerd wordt vanwege wateroverlast. Lekker spannend begin… Een nieuwe camping is zo gevonden, deze staat op een berg dus hier geen last van water. En bij aankomst zelfs een zonnetje, heerlijk!
De volgende dag reizen we meteen door naar Luxemburg. Een camping aan een klein riviertje waar we aankomen na een prachtige rit. Ik heb het nodige op de wereld gezien maar grappig genoeg Luxemburg nog niet. In de tijd dat ik meer reisde wilde ik zoveel mogelijk ver weg want “alles dichtbij bewaar ik voor als ik een gezin heb”. Noem het geluk, noem het manifesteren, maakt me niet uit, het is gelukt. Ik ben voor het eerst in Luxemburg geweest, en ik vínd het vet!
We blijven 2 nachtjes om erna verder te reizen naar de volgende stop in dit mooie kleine landje. We maken een tussenstop in Müllerthal, ook wel Klein Zwitserland genoemd, en daar hebben we geen spijt van. We laten ons informeren bij een VVV-kantoor en zoals ik had uitgezocht wordt ons aangeraden om route B2 te nemen omdat we kinderen bij ons hebben. We wandelen meteen naar het beginpunt gewapend met draagzak en op goed geluk. We kunnen de kids altijd nog tillen, we zien wel.
Met elkaar kijken we onze ogen uit, wat is het mooi hier! Deze hike wordt benoemd tot ‘coole wandeling’ door Mozy en zowel hij als Yvie wandelen zelf verbazend veel. Trap op, trap af, klimmen, klauteren, echt geweldig! Kees en Ria hebben hun hond, Doedel, bij zich en dat wandelt ook heel gezellig met haar erbij.
We nemen een shortcut tegen het eind van de route terug naar het begin, en wat zijn we trots op de kinderen. Na twee uur wandelen was het genoeg en dat vinden we allemaal prima. We stappen namelijk weer in onze voertuigen voor een ritje richting een camping net onder Luxemburg Stad. Wederom een mooie rit met veel bochten en klimmen. Onze camper is met 30 jaar oud al een aardig oud beestje en wat doet ‘ie het goed!
Mooie simpele camping met speeltuin dus we sluiten de dag gezellig met een koude limoncello af, die smaakt goed!
De dag erop, ondertussen woensdag 29 mei, moeten we het na dagen meer zon dan verwacht, nu echt doen met regen. We doen het ’s ochtends rustig aan en we pakken in de loop van de dag de bus naar Luxemburg Stad. Het openbaar vervoer is in dit land gratis en keurig geregeld, we vinden het ongelooflijk dat dit zo kan.
Luxemburg Stad staat bekend om de luxe en dure merken die hier hun winkels hebben en dat is duidelijk te zien. Leuk om te zien hoe ziek veel geld je betaalt voor een Rolex maar verder laten we die winkels links liggen. Ik heb een oog voor tweedehands winkels en hier snuffel ik met mijn schoonmoeder lekker rond.
We nemen de Pfaffenthal lift die je 70 meter naar boven, of in ons geval naar beneden, brengt. Een mooi uitzicht en een leuke ervaring voor de kinderen om met de lift te gaan midden in een stad.
We besluiten lekker uitgebreid te lunchen bij een Indiaas restaurant, wij zijn daar gek op en het was een eerste keer voor Bram z’n ouders. Dit was zo lekker en de kinderen deden het heel goed aan tafel en aten lekker mee, dat gebeurt ook niet altijd! Gelukkig is het af en toe droog en na een dag lekker struinen gaan we weer terug naar de camping.
We zijn dankbaar dat we op reis zijn en daarnaast is het best even wennen. We hebben een stressvolle periode achter de rug met voorbereiden en een bruiloft plannen en nu ineens mogen we vertragen. Dat gaat zo makkelijk nog niet. Daarnaast heb ik last van m’n hormonen en slaapt vooral Yvie niet al te lekker. Grappig want thuis is Mozy onze slaapdraak en slaapt Yvie steevast door. Hier in de camper is Mozy iedere avond zo vertrokken, hoeft hij zijn oogmasker die hem thuis beschermt tegen enge dromen niet op want “in de camper is het niet eng”, en slaapt hij lekker uit. Yvie heeft moeite, zij is niet gewend aan zo dicht bij elkaar en zij vindt het allemaal juist wel wat spannend.
We nemen de tijd om te wennen, een routine te vinden en geven elkaar de ruimte.
Van Luxemburg naar Frankrijk
Het weer wordt hier alleen maar slechter dus tijd om door te gaan. De volgende ochtend pakken we de hele boel in en rijden we via een mooie route richting Noord-Frankrijk. Vlakbij Metz doen we inkopen bij een grote supermarkt, de Auchan, een beleving op zich. Ik heb warme herinneringen aan onze vakanties vroeger toen we iedere zomer kampeerden in Frankrijk en zo ook de bezoeken aan de immens grote supermarkten, een dagje uit.
We hebben een SVR camping gevonden bovenin de Bourgogne. We zijn enthousiast als we aankomen, lekker klein en rustig. Totdat Bram en ik door miscommunicatie de camper naast het verharde deel sturen en we een geul in het gras rijden. De eigenaresse is meteen boos en vindt dat we hiervoor moeten betalen. Na alle regenval vinden wij het een risico dat hoort bij het beheren van een camping maar soit, we gaan geen confrontatie opzoeken. Wie weet waar de vrouw mee dealt ergens achter de schermen. Mede door het slechte weer gaan we op tijd naar bed en we besluiten de volgende dag door te reizen nadat we een vergoeding hebben moeten betalen voor het grasveld. Dat was toch niet zo’n goedkope overnachting als we hadden gedacht…
Na een spannend weggetje vanaf de camping komen we weer op een grotere weg en zetten we met enthousiasme onze reis voort. Leuk, want we gaan naar mijn ouders die in Frankrijk wonen. Aan de rand van de Morvan, in het hart van de Bourgogne hebben zij een huis op het platteland en hier komen we graag. Een bijzondere ervaring want nu gaan we dus samen met mijn schoonouders erheen. Uiteraard kennen ze elkaar al maar dat het zo goed zou klikken nu we met elkaar zijn had niemand rekening mee gehouden. Wat was dit leuk. We blijven uiteindelijk 3 nachten. Mozy en Yvie hebben de tijd van hun leven want aan aandacht geen gebrek. Met mijn moeder en schoonmoeder bezoek ik een brocante in de buurt waar we leuke tweedehands pareltjes scoren. Deze dagen wordt er vooral geborreld, geklust, gespeeld, geknuffeld, gekletst en gegeten.
Een onvergetelijke en waardevolle ervaring om deze dagen met onze wederzijdse ouders door te brengen, en dat op onze huwelijksreis. Als ik erover schrijf en als Bram en ik erover praten zijn we diep dankbaar en zitten we met een blije glimlach terug te denken.
Afscheid
Na een emotioneel afscheid van Mozy zijn kant, hij heeft een groot zwak voor mijn vader en zou het liefst bij hem blijven wonen, gaan we maandag 3 juni weer op pad.
Het wordt een camping in de Dordogne, ik geniet echt van het rijden met ons bakbeest. De volgende dag worden we wakker met lekker weer, 27 graden, wat keken we hier naar uit. De dagen die volgen genieten we van elkaars gezelschap, de zon en de omgeving. Echt vakantiegevoel. Op donderdag 6 juni nemen we dan echt afscheid, dit keer ook van Kees en Ria. Wat hebben we het fijn gehad en wat kijken we nu ook uit naar ons avontuur met z’n vieren. Die is nu echt van start gegaan.
Ik praat jullie de volgende keer bij over deze leuke start, anders komt er rook van m’n toetsenbord met al dit typen!
Voor nu; we hebben het goed!
Warme groet,
Nienke en de rest van de bende